Życie potrafi zaskakiwać, a czasem dopiero po fakcie odkrywamy, jak blisko byliśmy katastrofy. Użytkownik Reddita poprosił o podzielenie się historiami największych unikniętych nieszczęść. Od finansowej ruiny po realne zagrożenie życia — poniższe relacje pokazują, jak cienka jest granica między zwykłą codziennością a dramatem. Czy to szczęście, przeczucie czy przeznaczenie — ważne, że dopóki coś nie przepadło naprawdę, mamy jeszcze szansę.
Jechałem do rodziców mojej dziewczyny w Montanie na Święto Dziękczynienia. W 1984 Toyocie Tercel, na przełęczy górskiej, na zakręcie wpadłem na lodową plamę i auto zaczęło ślizgać się w stronę urwiska bez barierek. Samochód zatrzymał się tuż przed skrajem. Wyszliśmy powoli moimi drzwiami — moja dziewczyna nie miała miejsca, żeby się wydostać. Chwilę później pojawił się pickup z pięcioma gośćmi. Jak ekipa mechaników zaczęli holować mój samochód z powrotem na pobocze. Całe zdarzenie zajęło może dziesięć minut — i uratowało nam życie.
Nie zostać rodzicem w wieku 17 lat. Poszedłem na wymarzone studia, mam osiemnaście lat kariery, a w trzydziestce uświadomiłem sobie, że nie chcę mieć dzieci — i jestem za to wdzięczny. Planed Parenthood na zawsze w moim testamencie (żartobliwie).
W 2019 roku mieliśmy poważne problemy finansowe i odcięto nam gaz. Gdy w końcu przywrócili usługę, technik musiał wykonać obowiązkowy test na tlenek węgla — okazało się, że piec silnie przeciekał i mogliśmy zatruci się CO. Gdyby nie to, że mieliśmy odcięty gaz, moglibyśmy nie przeżyć. Wymieniliśmy piec i zamontowaliśmy czujniki czadu — nieszczęście uratowało nam życie.
Miałem tak poważną anoreksję, że lekarze nie dawali mi dużych szans. Byłem hospitalizowany ponad rok. Dziś, 9 lat później, jestem najzdrowszy w życiu i studiuję terapię ze specjalizacją w zaburzeniach odżywiania — chcę pomagać innym.
Kilka lat temu na piętrowym łóżku brat skoczył na górne piętro, które runęło i przygniotło część, gdzie zwykle spałem. Gdybym nie został dłużej czujny z powodu pluskiew i nie poszedł spać gdzie indziej, mogłoby być tragicznie. Dziękuję pluskwom — ocaliły mi czaszkę.
Wracając z restauracji, jedliśmy długo — jedzenie spóźniło się około 45–50 minut. Gdy wyjechaliśmy, dalej na drodze przeszła trąba powietrzna i zniszczyła odcinek, którym jechaliśmy. Gdyby jedzenie nie trwało tak długo, prawdopodobnie byśmy tam byli, gdy tornado przeszło przez tę drogę.
Miałem 8 lat i podczas rodzinnego wyjazdu w góry wpadłem do nurtu podczas spływu na dmuchanym kole. Utknąłem pod prądami między dużymi głazami i nie mogłem wypłynąć. Moi rodzice tego nie zauważyli, ale jakiś obcy człowiek mnie wyciągnął. Prawdopodobnie by mnie nie było, gdyby nie on — chciałbym mu kiedyś podziękować.
Szukając zmiany w życiu w późnych trzydziestkach, planowałem iść do pielęgniarstwa, ale zamiast tego zrobiłem studia IT. Gdy kilka lat później przyszła pandemia, nie musiałem pracować w służbie zdrowia — pracowałem z domu i dostałem solidną podwyżkę. To była jedna z tych decyzji, które uratowały mi skórę.
Po urazie dolnego odcinka kręgosłupa przeszedłem rehabilitację i miałem problemy z równowagą i jelitami. Kolonoskopia w wieku 38 lat wykryła olbrzymiego polipa, który byłby raka jelita grubego za około pół roku. Usunięto go na czas. Okazało się później, że moje problemy były spowodowane innym urazem kręgosłupa — o ironio, to błędna diagnoza i ból kręgosłupa sprawiły, że wykryto polipa. Mogłem mieć raka, gdyby nie to.
Dwa tygodnie przed planowanym ślubem znalazłem w telefonie narzeczonej setki wiadomości od facetów. Zero „służbowych” maili — ślub odwołany, stracone 30 tysięcy, ale odzyskałem wolność i do dziś się z tego cieszę. Najlepszy rozwód, za który nigdy nie zapłaciłem.
Byłem z dziewczyną, którą uważałem za „tę jedyną”, aż odkryłem, że mój najlepszy przyjaciel spał z nią przez kilka miesięcy. To mnie załamało i odciął mnie od całej paczki znajomych. Potem odnowiłem kontakt z dawnym kolegą, poznał mnie z nowymi ludźmi, a później przedstawił mojej obecnej żonie. Tamten „przyjaciel” zrobić mi wielką przysługę — pokazał jej prawdziwe oblicze. Dziś jestem szczęśliwszy niż kiedykolwiek.
Rzuciłem palenie w czasie studiów pielęgniarskich. Widziałem pacjenta z POChP w pozycji skrzywionej, żeby łatwiej oddychać — i pomyślałem: „To będę ja, jeśli nie przestanę”. Po wielu próbach udało mi się i minęło ponad 10 lat bez papierosa.
W 1973 roku w San Francisco dziewczyny wręczyły mi ulotkę kościoła; wydało mi się podejrzane, więc odrzuciłem zaproszenie. Dobrze zrobiłem — pastor miał na imię Jim Jones.
Pracowałem z dwiema pielęgniarkami i podobała mi się Linda — piękna, pełna życia, kokieteryjna. Jej koleżanka Deanna była cicha, ale urocza. Podszedłem zaprosić Lindę na koncert i zauważyłem, że ma obrączkę — zapomniała ją zdjąć. Poszedłem zapytać Deannę, która była w izolacji; założyłem maskę, poszedłem do drzwi i zaprosiłem ją na randkę. Jesteśmy małżeństwem od 47 lat. Udało mi się „uniknąć kuli”: Linda okazała się osobą, która kilka razy wchodziła w krótkie małżeństwa i szukała ciągle młodszych facetów. Deanna została moją żoną — najlepszy wybór i ogromne szczęście.
Po randce byłem przy akademiku dziewczyny — było ok. 3 nad ranem. Zażartowałem, że mogę przejechać jej samochód, wziąłem puszkę środka do metalu „na obronę” i pocałowałem ją. Oddałem klucz i ruszyłem. Usłyszałem wtedy swoje imię — wróciła z kluczami, bo chwilę wcześniej ktoś miał przeciętę gardło 20 stóp od okna jej akademika. Policja znalazła napastnika ukrywającego się w krzakach, dokładnie tam, gdzie chwilę później przechodziłbym ja. Gdyby nie jej powrót — mogłoby być tragicznie.
Mój były mąż okazał się ogromnym niedojrzałym egoistą. Po rozwodzie dowiedziałem się, że był aresztowany za relacje z 15-latką, gdy on miał 24 lata. Dobrze, że nie pozostałam z nim.
Nie poślubiłam mojego eks. On wciąż jest tym samym nieogarniętym facetem, mieszka u rodziców i nie potrafi utrzymać pracy. Tymczasem ja skończyłam prawo i zdałam na aplikację za pierwszym razem. Gdybym wyszła za niego, moje życie wyglądałoby zupełnie inaczej — na gorsze.
Startowałem w wyborach i przegrałem — i dobrze. Zmuszyło mnie to do przewartościowania priorytetów. Dziś jestem lepszym człowiekiem niż wtedy, gdybym wygrał.
Podczas biegu w lesie potężna gałąź spadła i roztrzaskała się na ścieżce dziesięć stóp za mną. Sekunda wcześniej i byłoby bardzo źle.
Nie zaciągnąłem ponad 150 tys. dolarów prywatnych kredytów na studia pielęgniarskie w prywatnej uczelni. Poczekałem rok, wzmocniłem CV i dostałem się do tańszego, intensywnego 15-miesięcznego programu za 45 tys. Teraz idę do egzaminu NCLEX i nie żałuję decyzji — uniknąłem ogromnego długu.
Jechaliśmy autostradą ~110 km/h, kiedy kawałek asfaltu w kształcie grotu odpadł spod kół ciężarówki i poleciał w moją stronę. Uderzył w maskę, potem szybę i dach, zarysował tył samochodu. Gdybym był o pół metra bliżej lub jechał minimalnie szybciej, pewnie przebiłby szybę i trafiłby mnie. To jeden z tych momentów, gdy intuicyjne zatrzymanie lub odpuszczenie gazu ratuje życie.
Oferowano mi stanowisko dyrektora w innej organizacji — lepszy pakiet, 4-dniowy tydzień pracy. Poinformowałem o tym szefa, a ona zaproponowała konkurencyjne warunki, które przyjąłem. Dwa miesiące później tamta organizacja rozwiązała program i zwolniła wszystkich. Zostałem i mam teraz lepsze warunki — dobrze, że zostałem.
Kiedy jechałem na rowerze przez skrzyżowanie, miejski autobus przejechał na czerwonym z prędkością ~70 km/h. Zatrzymałem się idealnie na czas — autobus otarł tylko moje przednie koło. Gdybym nie zauważył, byłbym pod kołami.
W młodości byłem alkoholikiem i straciłem dziewczynę oraz dziecko w wyniku osobistego załamania. Po latach poukładałem życie: studia, przeprowadzka, znalezienie powołania i poznanie żony. Ex też odnalazła szczęście i ma dwoje dzieci. Oboje ocaliliśmy się od dalszej destrukcji.
W wieku 19 lat rozstałem się z Mormonem, który mnie porzucił. Dziś, patrząc na to z perspektywy, odetchnąłem z ulgą — znalazłem znacznie lepszego męża później.
Nie poślubiłem niewłaściwej osoby, choć było to łatwe wyjście. Zrobiłam trudne, ale słuszne posunięcie i rozstaliśmy się. Oboje jesteśmy teraz z ludźmi lepiej do nas pasującymi.
Postawiono mi diagnozę przerzutowego czerniaka z prognozą roku życia. Minęło 30 lat — wciąż żyję i staram się maksymalnie korzystać z każdego dnia. Życie jest cenne.
Odeszłam od ojca mojego dziecka, zanim zdążył złamać mnie emocjonalnie. Kiedy zaszłam w ciążę, mówił, że przytyję i oszpecę się, będzie mnie zdradzał. Rozstałam się i on się pogubił — ja za to nie.
Zatrzymałem się na poboczu w deszczu, poprosiłem dziewczynę, żeby wysiadła — nie chciała. Dwie minuty po tym, jak wysiadła, pijany kierowca wbił się w tył naszego auta. Strażacy byli zdumieni, że wyszliśmy i staliśmy za barierą. Ktoś czuwal nad nami tej nocy.
Jechałem na turniej pokera po powrocie do gry po przerwie. W deszczu straciłem kontrolę i obróciłem się kilkukrotnie na autostradzie — wysiadłem z autem zaledwie z rysą na zderzaku. Tydzień później miałem najlepszy run w karierze i zarobiłem dużo pieniędzy. To zdarzenie i późniejszy sukces zmieniły moje życie zawodowe — dziś jestem metalowcem-artystą i robię to, co kocham.
Dostałem dosłownie kule w dwóch różnych sytuacjach, choć nie mam nic wspólnego z ryzykownym środowiskiem. Żyję, więc to też był wielki fart.
Jako osoba neuroatypowa mam ogromny lęk przed nawiązywaniem nowych kontaktów, więc omijają mnie nagabywania do MLM-ów. Można powiedzieć, że moja nieśmiałość uratowała mnie przed wieloma pułapkami finansowymi.
Wracaliśmy z żoną po imprezie około 2:30 rano. Zamiast przyspieszyć na zielonym świetle, spokojnie dojeżdżałem do skrzyżowania i wtedy jakiś samochód wjechał na czerwonym z prędkością 80+ km/h. Gdybym przyspieszył jak zwykle, najpewniej zostalibyśmy uderzeni w bok.
Mąż, który mnie zostawił, początkowo wydawał się wszystkim — ale to był początek uwalniania mnie od toksycznej relacji. Dziś mam partnera, przy którym jestem naprawdę szczęśliwa. Czuję się wyjątkowo szczęśliwa i wdzięczna za drugą szansę.
Kiedyś myślałem, że będę inżynierem, by podróżować jak mój ojciec. Na imprezie spadłem z balkonu, złamałem miednicę i ramię — wylądowałem na tabletkach i zapisałem się na kurs psychologii online. Odkryłem nowe powołanie: kreatywność i później stand-up. Gdyby nie tamten wypadek, pewnie tkwiłbym w nieszczęśliwej ścieżce.
Kiedyś modliłem się, żeby poślubić jedną koleżankę z klasy. W liceum odrzuciła mnie — teraz widzę, że to był najlepszy rezultat. Kilkadziesiąt lat później była otyła i uzależniona od alkoholu — cieszę się, że nie wyszło.
Pracuję w usługach przemysłowych. Raz zapomniałem kasku i wróciłem po niego — w ciągu tych kilku minut baryłka z brązowymi prętami spadła prosto na moje miejsce przejścia. Gdybym nie wrócił, zostałbym przygnieciony. Innego razu przebiegłem tory na rolkach, a pociąg przejechał pełną prędkością dosłownie nad mną. To były bliskie spotkania.
Zostałem w wojsku, gdy miałem dość, przetrwałem 23 lata i odszedłem na emeryturę. Nie zawsze należy rezygnować zbyt pochopnie.
Powiedziałem „nie” komuś, kto mnie traktował jak opcję. Bolało, ale tamta decyzja uratowała moje emocjonalne zdrowie. Mam nadzieję, że tamten facet ułożył sobie życie, ale mnie ta odmowa uratowała przed wieloma zranieniami.
Nie przeprowadziłem się z tatą do Edmonton, gdzie miał mieszkać z jego matką — ich wspólne życie nie poszło dobrze. To była dobra decyzja, że nie jechałem z nimi.
Byłem u przyjaciela, poznał mnie z dziewczyną, która od początku była bardzo flirtująca. Odrzuciła mnie wtedy. Dziesięć lat później na weselu tej samej osoby była pijana, nachalna i żenująca. Kiedyś jej odmowa bolała, dziś widzę, że to był szczęśliwy obrót spraw.
W wieku 16 lat byłem w Polsce z prababcią, która pochodziła z ortodoksyjnej społeczności żydowskiej. Ktoś się we mnie zakochał, ale prababcia uznała, że to nie będzie dobrze z powodu „mieszanego pochodzenia”. Po tygodniu wróciliśmy do Australii — dobrze się stało, bo życie potoczyło się lepiej niż przewidywano w tamtym konserwatywnym otoczeniu.
Podróżując młodo, zakochałem się w dziewczynie z małej wioski za granicą; wszystko działo się szybko, mówili, że się pobierzemy. Po powrocie do rzeczywistości musiałem zerwać. Dziś wiem, że ona ma rodzinę i dzieci w swojej wiosce, a ja mam inne życie. To dobrze, że się rozstaliśmy — życie potoczyło się dobrze dla nas obojga.
Posiadanie dziecka z byłą żoną przez 10 lat było koszmarem — straciłem wiele przez związek, ale w końcu się uwolniłem. To było trudne doświadczenie, ale jestem z niego na wolności i lepiej żyję teraz.
Każda praca bywa trudna i wymaga poświęceń. Zawody związane z opieką psychiatryczną często są źle…
Według badań z 2022 roku około 5 milionów Amerykanów zostało adoptowanych, a między 2% a…
Mamy dla Was prawdziwą ucztę dla oczu! Dla miłośników słodkości przygotowaliśmy zbiór najcieplejszych zdjęć pokazujących…
Najbardziej niepokojące historie to te prawdziwe. Duchy i potwory mogą przestraszyć, ale łatwo je zbagatelizować.…
Dla wielu ludzi autobus to po prostu środek transportu, ale kreatywni twórcy reklam widzą w…
Wprowadzenie Pewnie zauważyłeś już, że Wish — amerykańska platforma e‑commerce — nie oszczędza na reklamach.…
