Zwykle chaos kojarzy się z dużym lub małym ekranem, ale czasem rzeczywistość potrafi go przebić. Ktoś zapytał: „Jakie najdziwniejsze, najbardziej chaotyczne zdarzenie widzieliście publicznie?” — a ludzie podzielili się swoimi najbardziej szalonymi historiami. Poniżej znajdziesz wybór najdziwniejszych opowieści — niektóre zabawne, inne nieco mroczne, więc uważaj.
Nie byłem tam osobiście, znam to tylko z opowieści. Mama mojej znajomej prawie cały czas chodziła na obcasach. W eleganckiej, zatłoczonej restauracji przez chwilę siedziała z nogą założoną za kolano — stopa zrobiła się zdrętwiała. Kiedy wszyscy wstawali, straciła równowagę, przewróciła się do tyłu, but poleciał przez salę i wylądowała w czyichś objęciach. Facet spojrzał na nią i miał powiedzieć: „To nie to, co zamówiłem”. Musiała kulejąc przejść po swój but.
Byłem w Seattle i widziałem, jak kierowca taksówki zatrąbił na rowerzystę. Rowerzysta wyciągnął go z auta i zaczął bić. Po kilku sekundach podbiegli inni kierowcy taksówek i pobili rowerzystę. Wtem bezdomny ukradł leżący na skrzyżowaniu rower. Całe zajście trwało może 30 sekund — totalne szaleństwo.
Słyszałem o tym: czyjś rodzic zabrał małego mastifa na zdjęcia świąteczne w centrum handlowym. Szczenię, mające już około 45 kg, zrobiło zdjęcie, ale potem coś je zainteresowało — przepchnęło zasłonę i wybiegło przez galerię prosto do sklepu z biżuterią, gdzie usiadło obok starszej pani, która wcale nie była zachwycona. Po drodze pies oblizał niemowlę w wózku, bo właścicielka krzyczała, że „nie gryzie”. Do dziś mam tamte zdjęcia — to pamiątka, której nie zapomnisz.
Znajomi na zakład dali jednemu z nich 20 dolarów, żeby zjadł stonka ziemniaczaną i popił to litrowym alkoholem. Ugryzł, owad ugryzł go w język, zaczął pluć pianą z ust z połową stonka nadal przy języku. Drugi kolega śmiał się tak bardzo, że przewrócił się i stracił przytomność, trzeci pobiegł do łazienki i wymiotował. Wszystko w ciągu pół minuty. Ostatecznie nie dostał tych 20 dolarów — nie zjadł owada w całości.
W nocy na lotnisku Orlando byłem świadkiem próby porwania. Szliśmy z grupą na hotel, usłyszeliśmy straszny krzyk z około 30 metrów — mężczyzna trzymał dziewczynkę w uścisku i machał, żeby ludzie się nie zbliżali. Na szczęście kilka osób podbiegło, ktoś podkradł się z tyłu i powalił go, po chwili przyjechała policja. Wydawało się, że trwa to wieczność, a w rzeczywistości pewnie nie więcej niż 15 sekund.
Widziałem pełnoskalową, wrzeszczącą kłótnię między facetem a wiewiórką o jedną frytkę. Wiewiórka wygrała.
Black Friday w Walmart — paleta tanich odtwarzaczy DVD zamieniła się w karmnik. Kobieta wdrapała się na stos pudeł i rzucała paczki za siebie do męża, ludzie krzyczeli, a dwóch facetów prawie się pobiło o odtwarzacz za 19 dolarów. Widok skrajnego konsumpcjonizmu; nigdy więcej.
W Amsterdamie latem: upał, ludzie kąpią się w rzece IJ. Obserwowałem czaplę, która złapała tłustą szczura — po chwili mewa próbowała to przechwycić. Czapla upuściła żywego szczura z kilku metrów nad zatłoczonym kąpieliskiem. Niektórzy pływacy chyba nie byli zachwyceni.
Ktoś wyrzucił arbuza ze schodów… w bibliotece. Nikt tego się nie spodziewał.
Facet gonił własny wózek zakupowy po zboczu, chybił przy chwytaniu, obrócił się i przypadkowo przewrócił przechodnia — obaj padli jak kręgle. Wózek poleciał dalej, ktoś próbował go zatrzymać i też się poślizgnął. Jakby ktoś odtworzył scenę slapstickową na żywo.
Podczas porannej drogi do pracy samochód przede mną nagle się zatrzymał na środku dwupasmówki bez przyczyny. Kierowcy wysiedli i zaczęli się kłócić — wyglądało na rodzeństwo. W końcu poszło na pięści, a potem matka wyszła i próbowała ich rozdzielić. Jeden z nich został prawie bez spodni, drugi bez koszulki, po czym jeden chwycił baner wyborczy z trawnika i zaczął bić nim brata. Ironia była taka, że to był baner ‚Make America Great Again’. Trudno było powstrzymać uśmiech.
Studia podyplomowe podczas zbliżającego się huraganu: ludzie w sklepie zachowywali się, jakby to był koniec świata — walka o konserwy, brak wody, studenci w panice dzwoniący do rodziców. A tymczasem w mieszkaniu piliśmy piwo, jedliśmy przekąski i oglądaliśmy Netflix, gdy wszystko skończyło się na deszczu przez kilka dni.
Lekcja nauk ścisłych w gimnazjum, ktoś podgrzał w mikrofalówce torebkę winogron „żeby zobaczyć plazmę z YouTube’a”. Włączył się alarm pożarowy, połowa klasy piszczała, druga połowa skandowała „NAUKA!”, a nauczyciel wyjaśniał dyrektorowi, że nie chcieli podpalić szkoły.
W San Francisco ktoś na skuterze przejechał z dużym subwooferem, pędząc obok krzykliwie ubranej osoby, za którą podążała bardzo duża kobieta niemal nago i krzyczała na kierowcę skutera. Jeden z nielicznych momentów, kiedy zabrakło mi słów.
W Sylwestra w Bostonie widziałem ogromną bijatykę trwającą w kółko po ulicy — setki osób, zimowe kurtki tłumiły urazy, więc nie było drastycznych obrażeń, ale nagle grupka dziewczyn zaatakowała inne dziewczyny, żeby ukraść im vuvuzele. Uzbrojone w te trąby zaczęły nimi okładać facetów, co przechyliło szalę bitwy i doprowadziło do odwrotu jednej strony. Całe wydarzenie zmieniło dynamikę bójki w kilka minut.
W DC widziałem dwóch bezdomnych przeciągających wygodną kołdrę — zaczęli szarpać się na środku chodnika, krzyki były głośne. Wszedłem do apteki, zapłaciłem i kiedy wyszedłem, siedzieli spokojnie na bocznej ścianie i dzielili się kołdrą. Był środek lata.
Metrze w Paryżu: kobieta poprosiła dwóch młodych chłopaków, żeby przyciszyli głośnik. Jeden uderzył ją, ona odpowiedziała kopnięciem w głowę. W całym wagonie wszyscy stanęli i zaczęli krzyczeć na chłopaków — zrobiło się naprawdę napięcie, ale oni wysiedli na następnym przystanku.
Facet na segwayu wjechał prosto w stoisko z hot-dogami — efektowna kraksa z musztardą i parówkami w roli głównej.
Młoda japońska dziewczyna w gotyckim lolita stroju prowadziła na smyczy starszego mężczyznę w stroju Sailor Moon na stacji Hankyu Umeda w Osace — widziały to tysiące osób, bo przez tę stację przechodzi ponad milion pasażerów dziennie.
W metrze facet jadł kurczaka z rożna jak jabłko — bez torby, bez serwetek, po prostu full vibe.
Na jedzeniu na wagę ktoś zasłabł — wyglądało na zawał lub udar, ratownicy próbowali przywrócić go do życia przy żonie. Dramatyczna i przykra scena dla wszystkich obecnych.
Dwie osoby pobiły się na parkingu przed uniwersytetem — samo starcie nie było wyjątkowe, ale na ulicy doszło potem do kolizji, bo kierowcy zwalniali, żeby przyglądać się walce. Kaskada zdarzeń była naprawdę dzika.
Kiedyś, w pracy, tornado przeszło kilka set metrów od okien. Region nie słynął z tornad, więc to było zaskakujące. Kierownictwo początkowo nie pozwoliło nam wyjść, ale wyszliśmy — potem facet, który próbował nas zatrzymać, stracił pracę.
Facet gonił uciekającego flaminga przez zatłoczony park — ludzie krzyczeli, wyciągali telefony, totalne zamieszanie.
W latach 90. na afterparty w Las Vegas widziałem łysiejącego mężczyznę na smyczy z białą kozą, w luźnej sukience podobnej do tej z kreskówki — scena sprzed epizodu, który widzowie znają dziś.
Widziałem katastrofę lotniczą z mniej niż mili — siedziałem wtedy i jadłem pizzę. To było jedno z tych zdarzeń, które zapadają w pamięć.
Uczestniczyłem w zamieszkach w lobby hotelu w Vegas po odwołaniu festiwalu muzycznego — ogromny tłum, nagła improwizowana impreza w holu i bójka, którą ochrona ledwo opanowała.
„Bitwa w Seattle” w 1999 roku przeciw WTO — dni pełne zamieszek, policja konna, brak transportu publicznego i marsz przez centrum miasta. Prawdziwy chaos przez kilka dni.
Pod koniec lat 90. w Long Beach facet rzucił się na ludzi przed barem z nożyczkami do paznokci, grożąc i dźgając plikiem do paznokci, krzyczał „to ty!” — przyjechała policja, było potrzebnych kilku funkcjonariuszy, żeby go obezwładnić.
Ludzie uprawiający miłość w błocie na przemoczonej imprezie muzycznej — kompletny brak zahamowań, mimo tłumu przechodniów.
Podczas ćwiczeń bezpieczeństwa na lotnisku kierowca straży wjechał na pole lotniskowe, zostawił samochód na luzie, a gdy biegł za udającym intruza, auto uderzyło w dziób F-16, powodując milionowe straty. Pasażerka prawie została przyszyta przez czubek samolotu — edukacyjna, choć kosztowna lekcja.
W Queens widziałem dwóch młodych kłócących się o butelkę rumu — wróciliśmy po chwili i zastaliśmy jednego z nich z rozciętą klatką piersiową. Upadł na ulicę; na szczęście przeżył.
Dwu siedemdziesięciolatków w safari wdało się w bój z dwiema dwudziestoparoletnimi kobietami na parkingu średniowiecznego jarmarku — surrealistyczna scena.
Nagi mężczyzna na stacji benzynowej krzyczał o swoich „wolnościach”, a ludzie w białych ubraniach i policja próbowali go obezwładnić. Zabrali mu ubrania, bo ciągle uciekał — absurd i zamieszanie.
Mój pies znalazł w lesie worki ze zgniłym padłym zwierzęciem, wyszarpał się z uprzęży i wpadł w orgię węchowo-śmierdzącą: tarzał się, jadł wnętrzności, warczał na mnie, gdy próbowałem podejść. Dzwoniłem na policję, ledwo mówiąc przez mdłości — okazało się później, że to padłe owce. Pies był wniebowzięty, ja potrzebowałem trzech dni, żeby pozbyć się smrodu z sierści.
Mój wujek był akurat w NYC i zjadł śniadanie w małej jadłodajni, kiedy zobaczył samolot uderzający w budynek mniej niż milę dalej — 11 września 2001. To była inna skala chaosu i strachu.
Jako ratownik medyczny znalazłem się w 30–40-osobowych zamieszkach w małym miasteczku w Australii — policja była przytłoczona, musieliśmy ewakuować pacjenta przez tłum, a potem ochraniać wejście do szpitala, gdy agresywna rodzina zaczęła atakować. Ostatecznie przyjechała policja z bronią, sytuacja została opanowana, ale pamięć o tym została na długo.
Na wiejskiej drodze skręciłem za róg i zobaczyłem czołowe zderzenie — jeden samochód płonął, drugi był zmiażdżony. Kierowca auta w ogniu chodził rozbiegany, pasażer był przygnieciony i trzeba było użyć narzędzi ratunkowych. Dużo ludzi zatrzymało się tylko, żeby patrzeć — przypomnienie, by patrzeć na drogę, nie na telefon.
Pracowałem w barze podczas festiwalu, wyszedłem zapalić i zobaczyłem, jak dziewczyna wypada z toalety przenośnej i pada nieprzytomna na ziemię. Zadzwoniłem po 911, przesunąłem ją nogą i ona nagle wskoczyła, wrzasnęła, rzuciła pustą butelką i pobiegła krzycząc alejką, po czym… załatwiła się na środku. Operator 911 zapytał: „No to się ruszyła?” — scena jak z komedii.
Samochód wymusił pierwszeństwo przed parą na motocyklu — uderzenie było tak silne, że para wyleciała jak lalki. Ona leżała i nie mogła się ruszyć, on złamał obie nogi. Krzyki, przekleństwa, panika — przerażający widok.
Po seansie filmowym widziałem, jak po wypadku Jeep stanął w płomieniach, a przechodzień pobiegł wyciągnąć kierowcę z płonącego auta, podczas gdy sprawca uciekł — surrealistyczne i przerażające doświadczenie tuż po wyjściu z kina.
W New Delhi widziałem kradzież, podczas której ofiara właśnie załatwiała potrzeby fizjologiczne na ulicy, a złodziej sięgał po portfel — absurd i brak dbałości o godność.
Ktoś jechał na wózku sklepowym środkiem alejki w sklepie spożywczym, ludzie krzyczeli i próbowali go zatrzymać — totalne zamieszanie.
Sklep spożywczy przed zamiecią: nagle wyłączono wszystkie samoobsługowe kasy, ludzie stojący od 15–30 minut musieli wrócić do dłuższych kolejek i zaczęło się robić nerwowo. Wyszedłem, bo atmosfera stawała się niebezpieczna.
W parku w Jackson Hole widziałem bójkę na… broń białą i miecz. Dwóch mężczyzn wyciągnęło miecz i nóż podczas kłótni — niecodzienny, niepokojący spektakl.
Pracowałem w obozie letnim — w nocy ktoś obudził nas, że konie uciekły z zagrody: 12 koni biegających po okolicy. Biegaliśmy w piżamach, łapaliśmy konie po ciemku, a rano wszyscy byliśmy na grzbiecie, ubrani tylko w bieliznę, śmiejąc się, że udało się je odzyskać.
Rasowe zamieszki na południu USA w latach 70. — jako nastolatek byłem świadkiem, jak nagle wszystko wymknęło się spod kontroli. Nikt nie był na to przygotowany.
W hotelu zobaczyłem „Karen” robiącą awanturę przy recepcji, bo winda była zepsuta, a jej matka nie mogła zejść po schodach. Kobieta krzyczała tak długo, że wezwano pogotowie, żeby przenieść matkę schodami — spektakl godny teatralnego przedstawienia.
Pracowałem w publicznej bibliotece — pewien mężczyzna w wieku około 20–30 lat wpadł w szał, bo nie mógł dostać więcej czasu na komputer. Biegał po czytelni, wskakiwał na zajęte terminale, aż asystentka dyrektora spokojnie poszła do niego i powiedziała „porozmawiajmy” — po czym więcej go nie widzieliśmy. Profesjonalne, skuteczne zakończenie zamieszania.
Wjechałem na światłach i zobaczyłem grupę dziewczyn w sukienkach walczących na środku ulicy — jedna miała wyrwaną perukę, inna sukienkę podciągniętą do góry. Gdy światło zmieniło się na zielone, wskoczyły do samochodów i odjechały.
Nastolatek ukradł telefon, grupa motocyklistów go dopadła, pobiła, a potem wezwali policję — złodziej zaczął wymiotować z powodu obrażeń.
Pracowałem jako ochrona przy Fenway Park w Sylwestra — brak obsługi szatni spowodował, że ludzie szukali swoich płaszczy i doszło do bijatyk, bo rzeczy były porozrzucane. Na koniec porzuciłem stanowisko — było zbyt chaotycznie.
Ktoś jechał rowerem przez siedmiopasmowe skrzyżowanie i nie zatrzymał się na czerwonym. Trafił na samochód i wyleciał w powietrze jak szmaciana kukła — wydawało się, że to koniec, ale wstał i odszedł z lekkim utykaniem.
Ktoś został spryskany gazem pieprzowym w tramwaju. Leżał w cierpieniu i odmawiał opuszczenia pojazdu, mimo próśb obsługi. Pociąg stał około 20 minut — spóźniłem się na zajęcia, ale wykładowca zrozumiał.
W Bratysławie widziałem starszą kobietę w zabrudzonych, niepasujących ubraniach, jedzącą pikle w komunikacji miejskiej, podczas gdy młodszy, elegancko ubrany mężczyzna zachowywał się przy niej bardzo niestosownie.
Facet wbiegł do gabinetu okulistycznego w deszczu, poślizgnął się i przesunął się po podłodze na brzuchu przez pół pomieszczenia. Leżał chwilę w szoku, wszyscy patrzyli, po czym wstał i wyszedł drzwiami, przez które wpadł.
W Halloween widziałem nastolatka (ok. 15–17 lat), który podbiegł do pięcioletniego dziecka, uderzył je w twarz, wyrwał cukierki i uciekł. Ludzie natychmiast zadbali o dziecko — akt, który trudno zrozumieć.
Lotnisko LAX w okresie świątecznym — typowy chaos związany z podróżowaniem: ogromne tłumy, opóźnienia, spięcia i nerwy.
Na ulicy obserwowałem „ruchomą” bójkę: grupa 12–15 osób maszerowała i co kilka kroków odrywała się para, żeby bić się, po czym wracała do grupy i szła dalej. Trwało to kilka przecznic — jak chodząca bijatyka.
Dwóch bezdomnych w środku ruchliwego skrzyżowania walczyło pasami niczym bokserskimi pasami. Ludzie się zatrzymywali i patrzyli — surrealistyczna scena.
Podczas huraganu Sandy pracowałem w salonie samochodowym, gdzie trzeba było zatankować samochody — stacje były oblężone, ludzie krzyczeli i trąbili, policja przełamywała kolejkę dla pracowników dealera. Jeśli spóźnilibyśmy się 10 minut, mogłoby dojść do bójki — atmosfera była napięta jak lont.
Przybycie świętego Mikołaja (holenderskiego) — chaos w kolejce po cukierki: przepychanki, krzyki dzieci, rodzice trzymający papierosy na wysokości oczu, małe dzieci popychane — rodzinna scena przeradzająca się w bitewny kurz.
Spacerowałem i przywitałem się z facetem z psem — pies zerwał się ze smyczy, przewrócił właściciela, a on wstał i dalej go wołał. Krótkie, komiczne zamieszanie.
Młody pies, który zawsze gonił wiewiórki, w końcu jedną złapał — wiewiórka ugryzła go w wargę, obaj piszczeli i płakali, potem pies odpuścił i nigdy już nie gonił tamtej wiewiórki.
Katastrofa samolotu jednosilnikowego, które przy starcie rozbiło się przy skrzyżowaniu — nie do wiary, jak szybko ekipy ratunkowe zareagowały i jak sprawnie działały, mimo tragicznego rezultatu.
Na małym samolocie pasażerka tak ciężko wchodziła na pokład, że samolot przechylił się na ogon i przednie koło oderwało się od ziemi — samolot musiał zostać wypchnięty z powrotem, ludzie wysiedli i ponownie wsiadali, a kobiety, które spowodowały ten moment, nie było już na pokładzie.
Brygada koni przewożąca turystyczny powóz w Charleston spłoszyła się, konie stanęły dęba i zaczęły wskakiwać na samochód z rodziną, taranując bagażnik, a inny dorożkarz z panikującymi pasażerami pędził chodnikiem — zniszczenia i zranienia, chaotyczne sceny.
Mój malamute rzucił się w krzaki i wyciągnął z nich chorego królika — potrząsał nim i rozrywał wnętrzności, wśród przechodzących rodziców z dziećmi było dużo krzyków. Dzieci zostały mocno przestraszone.
Po prostu dzieci biegające po restauracji — rozważałem podłożyć nogę, żeby przewrócić jedno z nich, ale nie jestem aż tak zły.
Wykład z literatury brytyjskiej na studiach: dwóch studentów tak się pokłóciło o Chaucer’a, że prawie doszło do rękoczynów. Profesor ich uspokoił, a ja porzuciłem myśl o kierunku literackim i poszedłem pracować w laboratorium — zmiana życiowego kursu spowodowana bójką.
„Karens” w liczbie mnogiej — cztery kobiety kłóciły się naraz z kasjerem. Totalny chaos przy kasie.
Byłem na inauguracji Obamy na National Mall — po ceremonii ludzie odchodzili falami, tłumy były tak gęste, że przez długi czas nie dało się ruszyć. To było przerażające i pokazało, jak blisko tłoczenia się do zgniatania ludzi.
Grupa nastolatków puszczała wypad wyścigów wózków sklepowych przez zatłoczony food court w centrum handlowym — totalne zagrożenie dla przechodniów.
Na czteropasmowej autostradzie kierowca ciężarówki UHaul nagle przejechał przez wszystkie pasy, ledwie unikając zderzenia, wylądował na trawniku z naprzeciwka, potem wjechał z powrotem na pas i został uderzony przez pick-up — znak wylądował oderwany. To było jak scena z filmu akcji.
Siedziałem przy oknie w restauracji i widziałem pijanego kierowcę, który prowadził z przyczepą z łodzią. Przy samej restauracji przyczepa zahaczyła o oczekujący samochód, łódź odpadła, obróciła się w powietrzu i wylądowała po drugiej stronie ulicy, a kierowca pojechał dalej. Ktoś go dogonił pół mili dalej — popełnił manewr, w wyniku którego uderzył trzy samochody i w końcu zaparkował przy własnej łodzi, po czym, kompletnie pijany, zaczął zbierać piwo i sprzęt z ulicy jak gdyby nigdy nic. Całe zdarzenie trwało może dwie minuty i było absolutnie dzikie.
Według dr Judith Joseph, psychiatry i badaczki, zespół „mother‑in‑law syndrome” pojawia się u pacjentów nie…
Fotograf Tim Flach ma w domu trzy złote rybki i dwie birmańskie kotki — Hunt…
Kiedy mówisz, czym się zajmujesz, często padają pytania, które zamiast zaciekawić — irytują. Nie chodzi…
Jeśli istnieje jedno miejsce w sieci, które zawsze poprawia nastrój, to zdecydowanie strona poświęcona ważnym…
Przeglądanie zdjęć słodkich zwierzaków to szybki sposób na poprawę humoru. Grupa internetowa „Rare Puppers” to…
Rok 2025 przyniósł wyjątkową różnorodność literacką – od mrocznych kryminałów i poruszających historii obyczajowych, przez…
