Artyści inspirują innych twórców, więc często powstają różne hołdy — obrazy, utwory muzyczne, popiersia i rzeźby. Hadi Karimi poświęca swój czas na rekreację najsłynniejszych postaci artystycznych z minionych stuleci, tworząc ich w programach 3D, takich jak ZBrush czy Maya.
Najbardziej uderza dbałość o detale — jego trzywymiarowe rekonstrukcje są niezwykle realistyczne i stoją same w sobie jako pełnoprawne dzieła sztuki. Choć dziś pojawiają się narzędzia AI potrafiące symulować podobne efekty, ręka wykwalifikowanego artysty wciąż pozostaje bezkonkurencyjna.
To nie tylko precyzja techniczna — Karimi wnika w badania historyczne, by ustalić, jak postacie rzeczywiście wyglądały, a nie tylko powielać idealizowane wizerunki z obrazów. Obrazy często upiększają lub wyolbrzymiają cechy, więc artysta sięga po maski posmiertne i życie, porównuje różne wersje portretów i fotografii, zanim zdecyduje, jaką formę nadać rekonstrukcji. Dzięki temu jego renderingi wyglądają świeżo i wiarygodnie.
To nie wszystkie prace, nad którymi pracował, tutaj pokazano te związane z największymi postaciami. Hadi zapowiada, że w kolejnych projektach skupi się na serii „Kobiety w historii” — warto śledzić jego kolejne realizacje.
Ludwig van Beethoven
Beethovena często przedstawia się jako postać heroicznego formatu, niemal boską. Aby odtworzyć jego twarz, Hadi korzystał przede wszystkim z maski odlewu z życia oraz z bustu wykonanego przez tego samego twórcę. Istniała także maska pośmiertna, jednak z powodu choroby kompozytora i utraty masy ciała jej użyteczność była ograniczona.
Marilyn Monroe
Na rendering każdej klatki potrzebało około sześciu godzin. Jasne włosy znacząco wydłużają czas renderowania — wymagają 2–3 razy więcej pracy, by uzyskać czysty efekt. Przy tej realizacji nie przygotowano też obrotowego modelu (turntable).
Sylvia Plath
„Najgorszym wrogiem kreatywności jest zwątpienie w siebie.” Trudno się z tym nie zgodzić — czasem brak słów do opisu, ale cytat mówi wszystko.
David Bowie
Friedrich Nietzsche
„Übermensch” — krótkie odniesienie do myśli Nietzschego pojawia się jako komentarz do rekonstrukcji jego wizerunku.
Franz Schubert
Schubert za życia nie był sławny i prawdopodobnie nie stać go było na zamówienie portretu u wybitnego malarza. Większość znanych portretów powstała dopiero dekady po jego śmierci. Jako odniesienie Hadi miał jedynie jedno zdjęcie odlewu maski życia/śmierci — oryginalna maska zaginęła lub została zniszczona. Żałuje, że prywatni właściciele odcisków nie dzielą się fotografiami, bo pomogłoby to w dokładniejszej rekonstrukcji.
Reklama
Clara Schumann
Ta rekonstrukcja zamyka serię romantyków i zapowiada przejście do kolejnego cyklu — „Kobiety w historii”.
Robert Schumann
Istnieją daguerotypy Schumanna z 1850 roku, ale ich stan jest słaby i nie nadają się na dobre źródła. Hadi szukał obrazów namalowanych za życia kompozytora — wiele z nich niewiele przypominało mężczyznę z dostępnych fotografii (może poza fryzurą). To dodatkowy dowód, że obrazy z tamtego okresu bywają niepewnym materiałem źródłowym.
Audrey Hepburn
Kurt Cobain
W przypadku Cobaina każda klatka wymagała ponad 20 godzin renderowania — przez przezroczystość materiału koszuli i niekorzystne oświetlenie. Dodatkowym utrudnieniem było znalezienie wysokiej jakości zdjęć referencyjnych; poza kilkoma zbliżeniami większość archiwów była rozmyta.
Grace Kelly
Pierwszy portret Grace Kelly nie w pełni zadowolił autora, dlatego skupił się na mapie kolorów, dopracowaniu shaderów skóry i nowym ustawieniu świateł, by uzyskać lepszy efekt.
Proces twórczy i rady dla początkujących
Hadi zaczynał jako cyfrowy malarz — Photoshop był jego pierwszym narzędziem. Z czasem zainteresował się programami 3D (3ds Max, C4D, Maya) i odkrył, że czuje się lepiej jako twórca 3D niż malarz. Przejście to okazało się dla niego trafne.
Tworzenie portretów dzieli na dwie kategorie: wierne rekonstrukcje współczesnych postaci (gdzie referencji jest dużo) oraz rekonstrukcje historyczne, gdzie trzeba polegać na maskach, obrazach i opisach źródłowych. Ta druga grupa wymaga znacznie więcej badań i czasu — czasami zajmuje to miesiące, podczas gdy prace nad współczesnym portretem mogą trwać 3–4 tygodnie.
Artysta nie planuje zbyt daleko — realizuje to, co pojawia się naturalnie, choć dostaje dużo próśb o kompozytorów takich jak Mozart czy Bach. Praca w trybie freelancera pozwoliła mu też zachować stabilność podczas lockdownu — większość zleceń obsługuje mailowo i rzadko spotyka się osobiście z klientami.
Na koniec Hadi radzi początkującym: nie ma skrótów — droga do bycia artystą wymaga wytrwałości. Błędy, praca „za ekspozycję” czy za darmo to lekcje, ale jeżeli chcesz pozostać artystą, trzymaj się swojego rzemiosła, a wysiłek zaprocentuje.
Reklama
Artyści inspirują innych twórców, więc często powstają różne hołdy — obrazy, utwory muzyczne, popiersia i rzeźby. Hadi Karimi poświęca swój czas na rekreację najsłynniejszych postaci artystycznych z minionych stuleci, tworząc ich w programach 3D, takich jak ZBrush czy Maya.
Najbardziej uderza dbałość o detale — jego trzywymiarowe rekonstrukcje są niezwykle realistyczne i stoją same w sobie jako pełnoprawne dzieła sztuki. Choć dziś pojawiają się narzędzia AI potrafiące symulować podobne efekty, ręka wykwalifikowanego artysty wciąż pozostaje bezkonkurencyjna.
To nie tylko precyzja techniczna — Karimi wnika w badania historyczne, by ustalić, jak postacie rzeczywiście wyglądały, a nie tylko powielać idealizowane wizerunki z obrazów. Obrazy często upiększają lub wyolbrzymiają cechy, więc artysta sięga po maski posmiertne i życie, porównuje różne wersje portretów i fotografii, zanim zdecyduje, jaką formę nadać rekonstrukcji. Dzięki temu jego renderingi wyglądają świeżo i wiarygodnie.
To nie wszystkie prace, nad którymi pracował, tutaj pokazano te związane z największymi postaciami. Hadi zapowiada, że w kolejnych projektach skupi się na serii „Kobiety w historii” — warto śledzić jego kolejne realizacje.
Ludwig van Beethoven
Beethovena często przedstawia się jako postać heroicznego formatu, niemal boską. Aby odtworzyć jego twarz, Hadi korzystał przede wszystkim z maski odlewu z życia oraz z bustu wykonanego przez tego samego twórcę. Istniała także maska pośmiertna, jednak z powodu choroby kompozytora i utraty masy ciała jej użyteczność była ograniczona.
Marilyn Monroe
Na rendering każdej klatki potrzebało około sześciu godzin. Jasne włosy znacząco wydłużają czas renderowania — wymagają 2–3 razy więcej pracy, by uzyskać czysty efekt. Przy tej realizacji nie przygotowano też obrotowego modelu (turntable).
Sylvia Plath
„Najgorszym wrogiem kreatywności jest zwątpienie w siebie.” Trudno się z tym nie zgodzić — czasem brak słów do opisu, ale cytat mówi wszystko.
David Bowie
Friedrich Nietzsche
„Übermensch” — krótkie odniesienie do myśli Nietzschego pojawia się jako komentarz do rekonstrukcji jego wizerunku.
Franz Schubert
Schubert za życia nie był sławny i prawdopodobnie nie stać go było na zamówienie portretu u wybitnego malarza. Większość znanych portretów powstała dopiero dekady po jego śmierci. Jako odniesienie Hadi miał jedynie jedno zdjęcie odlewu maski życia/śmierci — oryginalna maska zaginęła lub została zniszczona. Żałuje, że prywatni właściciele odcisków nie dzielą się fotografiami, bo pomogłoby to w dokładniejszej rekonstrukcji.
Clara Schumann
Ta rekonstrukcja zamyka serię romantyków i zapowiada przejście do kolejnego cyklu — „Kobiety w historii”.
Robert Schumann
Istnieją daguerotypy Schumanna z 1850 roku, ale ich stan jest słaby i nie nadają się na dobre źródła. Hadi szukał obrazów namalowanych za życia kompozytora — wiele z nich niewiele przypominało mężczyznę z dostępnych fotografii (może poza fryzurą). To dodatkowy dowód, że obrazy z tamtego okresu bywają niepewnym materiałem źródłowym.
Audrey Hepburn
Kurt Cobain
W przypadku Cobaina każda klatka wymagała ponad 20 godzin renderowania — przez przezroczystość materiału koszuli i niekorzystne oświetlenie. Dodatkowym utrudnieniem było znalezienie wysokiej jakości zdjęć referencyjnych; poza kilkoma zbliżeniami większość archiwów była rozmyta.
Grace Kelly
Pierwszy portret Grace Kelly nie w pełni zadowolił autora, dlatego skupił się na mapie kolorów, dopracowaniu shaderów skóry i nowym ustawieniu świateł, by uzyskać lepszy efekt.
Proces twórczy i rady dla początkujących
Hadi zaczynał jako cyfrowy malarz — Photoshop był jego pierwszym narzędziem. Z czasem zainteresował się programami 3D (3ds Max, C4D, Maya) i odkrył, że czuje się lepiej jako twórca 3D niż malarz. Przejście to okazało się dla niego trafne.
Tworzenie portretów dzieli na dwie kategorie: wierne rekonstrukcje współczesnych postaci (gdzie referencji jest dużo) oraz rekonstrukcje historyczne, gdzie trzeba polegać na maskach, obrazach i opisach źródłowych. Ta druga grupa wymaga znacznie więcej badań i czasu — czasami zajmuje to miesiące, podczas gdy prace nad współczesnym portretem mogą trwać 3–4 tygodnie.
Artysta nie planuje zbyt daleko — realizuje to, co pojawia się naturalnie, choć dostaje dużo próśb o kompozytorów takich jak Mozart czy Bach. Praca w trybie freelancera pozwoliła mu też zachować stabilność podczas lockdownu — większość zleceń obsługuje mailowo i rzadko spotyka się osobiście z klientami.
Na koniec Hadi radzi początkującym: nie ma skrótów — droga do bycia artystą wymaga wytrwałości. Błędy, praca „za ekspozycję” czy za darmo to lekcje, ale jeżeli chcesz pozostać artystą, trzymaj się swojego rzemiosła, a wysiłek zaprocentuje.
Polub nas →
