1. Kiedy ludzie dowiadują się, że seplenisz, zmuszają Cię do mówienia słów z „s”, tylko po to aby to udowodnić.
2. A kiedy je wymawiasz od razu się śmieją.
3. Początkowo Twoja pewność siebie maleje.
4. Patrzysz na innych ludzi, którzy mówią normalnie z zazdrością i podziwem.
5. Zaczynasz się zastanawiać dlaczego akurat Tobie musiało się to przytrafić.
6. Godzinami poszukujesz sposobu, aby się tego pozbyć, jednak bezskutecznie.
Reklama
7. Zaczynasz się zastanawiać, dlaczego Twoi rodzice nie wzięli Cię do logopedy kiedy byłeś młodszy.
8. Zastanawiasz się dlaczego Twoi rodzice dali Ci imię, zawierające literę „s”.
9. Idziesz na terapię, ale niestety jest za późno. Powinieneś to zrobić kiedy byłeś dużo młodszy.
10. Ktokolwiek wymyślał wszystkie te wyrazy zawierające „s” jest kawałem gnoja.
11. Kiedy byłeś dzieckiem, odczuwałeś więź z dziećmi, które tymczasowo sepleniły przez aparat na zębach.
12. W końcu miałeś kogoś, kto rozumiał Twój problem.
13. Dopóki ten ktoś nie zdjął tego aparatu na zawsze i znów zostawił Cię samego z problemem.
14. Zdarza Ci się przypadkowo pluć na ludzi kiedy mówisz.
15. Właściwie to zdarza się całkiem często.
16. Za każdym razem kiedy dzwoni telefon boisz się odebrać.
Bo boisz się, że ktoś nie będzie potrafił Cię zrozumieć.
17. Jesteś porównywany do Kaczora Daffy stanowczo zbyt często.
18. Zaczynasz wyszukiwać ludzi sukcesu, którzy mieli problemy z wymową, takich jak Drew Barrymore.
Olimpijczyk Michael Phelps.
Czy Mike Tyson.
19. Powoli zaczynasz akceptować swój problem dzięki tym ludziom.
20. Bo wiesz, że dzięki temu, że seplenisz jesteś wyjątkowy, dodaje Ci to charakteru, nie wspominając o tym, że jest słodkie.
Reklama
Polub nas →
