Amerykański rysownik zilustrował największe lęki towarzyszące ludzkości od niepamiętnych czasów.

Znasz to uczucie irracjonalnego strachu, którego nie sposób się pozbyć, nawet gdy nie znajdujesz dla niego absolutnie żadnych podstaw? Nie istnieją ludzie wolni od obaw, ale nie wszyscy potrafią przyznać się do ich istnienia. Fran Krause z Los Angeles jest autorem serii komiksów „Deep Dark Fears”, ukazujących najmroczniejsze zakamarki ludzkiej wyobraźni i dręczące nas lęki. Jego ilustracje bawią i przerażają – wszystko jest kwestią perspektywy odbiorcy i jego osobistych przeżyć. Który z poniższych obrazków jest najbliższy Twojej wizji koszmaru?

„W pokoju gościnnym nie działało światło. Na ścianie wisiał rysunek czyjejś twarzy. Prawie nie spałem. Następnego ranka uświadomiłem sobie, że obraz był w rzeczywistości oknem.”

„Jeśli zasnę z ręką zwisającą z łóżka, to, co się pod nim chowa, złapie mnie za nią, kiedy będę spał.”

„Mam 5 stóp wzrostu. Kiedy czekam na metro, stoję zawsze przynajmniej 6 stóp od krawędzi peronu. W ten sposób, kiedy ktoś będzie próbował mnie zabić, upadnę wystarczająco blisko.”

„Czasami wybieram się na samotne nocne spacery, kiedy wszystkie ulice są puste. Udaję, że jestem jedyną osobą na świecie i czuję się spokojny.”

„Późną nocą, kiedy jestem sam, słyszę ciche głosy, wypowiadające moje imię. Martwię się, że moje życie jest snem, a ja w rzeczywistości spoczywam w śpiączce, podczas gdy moja rodzina próbuje mnie obudzić.”

„Boję się ciemności, ale nie potrafię spać przy zapalonym świetle, więc zostawiam włączoną lampę na korytarzu i obserwuję szczelinę pod drzwiami. W ten sposób będę wiedział, kiedy pojawi się morderca, krwiożerczy kot albo tysiące pająków, lub coś naprawdę dużego, czy też mała dziewczynka z czarnymi oczami, unosząca się 3 stopy nad ziemią.”

„Czasami moje migreny są tak bolesne, że marzę o tym, żeby odczepić swoją głowę, ukołysać ją jak dziecko i trzymać, dopóki ból nie minie.”

„Odkąd zmarł mój tata, martwię się, że nawiedza dom, w którym dorastałem, ale odkąd się wyprowadziliśmy, musi mieszkać z obcymi ludźmi.”

„Mój tata jest nieuleczalnie chory. Mama, siostra i ja pracujemy całymi dniami. Codziennie, kiedy idę do domu z dworca, boję się, że mogę nie zastać go żywego.”

„Moja babcia zwykła mawiać: pewnego dnia obudzisz się stara.”

Reklama

Skomentuj
PRZEWIŃ W DÓŁ, ABY PRZECZYTAĆ NASTĘPNY ARTYKUŁ
Wyślij znajomemu