Robert Redford — jeden z najbardziej cenionych aktorów i reżyserów minionego stulecia — zmarł 16 września w wieku 89 lat.
Jego rzecznik potwierdził, że ostatnie chwile spędził w swoim długotrwałym domu w górach Utah, miejscu, które pielęgnował przez dekady.
Ukryty w odludnym krajobrazie Sundance — tam, gdzie przekształcił to miejsce w światowej sławy ośrodek kina niezależnego — Redford odszedł „w miejscu, które kochał, otoczony najbliższymi”.
Szczegóły dotyczące przyczyny śmierci nie zostały ujawnione.
Wczesne lata i dorastanie
Urodzony jako Charles Robert Redford Jr. 18 sierpnia 1936 roku w Santa Monica w Kalifornii, był synem Marthy Hart i Charlesa Redforda, który z dostawcy mleka zrobił się księgowym.
Wychowany w Los Angeles lat 40. wyróżniał się talentem sportowym i skłonnością do buntu. Często opuszczał lekcje, rysował pod biurkiem lub włóczył się po mieście.
„Nie byłem dobrym uczniem przez całe życie” — wspominał w jednym z wywiadów. „Moje prawdziwe wykształcenie zaczęło się dopiero, gdy wyszedłem w świat i zetknąłem się z innymi kulturami”.
Studia, podróże i przemiana artystyczna
Zdecydowany wyrwać się z Kalifornii, zapisał się na Uniwersytet Kolorado w Boulder, ale wkrótce poczuł, że to za mało. W 1956 roku, mając 20 lat, porzucił studia i wyjechał do Europy — tam odkrył nowe źródło inspiracji.
Podróżował z notatnikiem, szkicował i rysował, co — jak mówił — obudziło w nim nową świadomość i ukierunkowało dalszą drogę artystyczną.
Początki kariery: teatr, telewizja, kino
Pod koniec lat 50. wrócił do USA z poczuciem misji: studiował malarstwo w Brooklynie i aktorstwo w Manhattanie. Na scenie zadebiutował w 1959 roku, a w 1963 zdobył rozgłos dzięki roli na Broadwayu w sztuce Neila Simona „Barefoot in the Park”.
Wkrótce przeniósł się do telewizji, pojawiając się m.in. w produkcjach takich jak „The Twilight Zone” i „Alfred Hitchcock Presents”, a następnie w filmach: od „War Hunt” (1962) przez „Inside Daisy Clover” (1965) i ekranizację „Barefoot in the Park” (1967).
Przełom przyszedł w 1969 roku wraz z „Butch Cassidy and the Sundance Kid”, gdzie zagrał u boku Paula Newmana i na dobre zapisał się w historii kina.
Kariera reżyserska i wkład w kino niezależne
Po sukcesach aktorskich Redford z powodzeniem przeszedł na stanowisko reżysera. Jego pełnometrażowy debiut reżyserski — „Ordinary People” (1980) — zdobył cztery Oscary, w tym za najlepszy film i reżyserię.
Jak sam mówił, reżyseria pozwoliła mu uniknąć zaszufladkowania jako gwiazdy ekranowej i dała nowy język twórczy.
W 1981 roku założył Sundance Institute i festiwal Sundance, który stał się jednym z najważniejszych miejsc dla kina niezależnego w Stanach Zjednoczonych — to tam swe pierwsze kroki stawiały późniejsze hity takie jak „Reservoir Dogs”, „Little Miss Sunshine” czy „Whiplash”.
Nawet po ogłoszeniu planów przejścia na emeryturę w 2018 roku nie zniknął całkowicie z branży: wystąpił w „The Old Man & the Gun”, a w 2019 pojawił się w „Avengers: Endgame”.
Osiągnięcia, rodzina i spuścizna
Redford pozostawia po sobie dorobek nagradzany i powszechnie doceniany — od Oscara dla najlepszego reżysera po Prezydencką Medal of Freedom w 2016 roku.
Był dwukrotnie żonaty i miał czworo dzieci. W 2020 roku przeżył ogromną stratę — śmierć syna Jamesa, reżysera i działacza, który zmarł w wieku 58 lat po walce z rakiem.
Mimo światowej sławy konsekwentnie chronił życie prywatne, spędzając ostatnie lata z dala od fleszy i intensywnego zainteresowania mediów.
Reakcje i pamięć fanów
Na całym świecie fani i twórcy filmowi żegnają jedną z ikon kina. W mediach społecznościowych pojawiają się liczne wspomnienia od aktorów i debiutujących reżyserów, którzy przypisują festiwalowi Sundance duże znaczenie dla swoich karier.
Wielu znalazło pocieszenie w tym, że Redford odszedł spokojnie — w górach, otoczony bliskimi.
Reklama
Robert Redford — jeden z najbardziej cenionych aktorów i reżyserów minionego stulecia — zmarł 16 września w wieku 89 lat.
Jego rzecznik potwierdził, że ostatnie chwile spędził w swoim długotrwałym domu w górach Utah, miejscu, które pielęgnował przez dekady.
Ukryty w odludnym krajobrazie Sundance — tam, gdzie przekształcił to miejsce w światowej sławy ośrodek kina niezależnego — Redford odszedł „w miejscu, które kochał, otoczony najbliższymi”.
Szczegóły dotyczące przyczyny śmierci nie zostały ujawnione.
Wczesne lata i dorastanie
Urodzony jako Charles Robert Redford Jr. 18 sierpnia 1936 roku w Santa Monica w Kalifornii, był synem Marthy Hart i Charlesa Redforda, który z dostawcy mleka zrobił się księgowym.
Wychowany w Los Angeles lat 40. wyróżniał się talentem sportowym i skłonnością do buntu. Często opuszczał lekcje, rysował pod biurkiem lub włóczył się po mieście.
„Nie byłem dobrym uczniem przez całe życie” — wspominał w jednym z wywiadów. „Moje prawdziwe wykształcenie zaczęło się dopiero, gdy wyszedłem w świat i zetknąłem się z innymi kulturami”.
Studia, podróże i przemiana artystyczna
Zdecydowany wyrwać się z Kalifornii, zapisał się na Uniwersytet Kolorado w Boulder, ale wkrótce poczuł, że to za mało. W 1956 roku, mając 20 lat, porzucił studia i wyjechał do Europy — tam odkrył nowe źródło inspiracji.
Podróżował z notatnikiem, szkicował i rysował, co — jak mówił — obudziło w nim nową świadomość i ukierunkowało dalszą drogę artystyczną.
Początki kariery: teatr, telewizja, kino
Pod koniec lat 50. wrócił do USA z poczuciem misji: studiował malarstwo w Brooklynie i aktorstwo w Manhattanie. Na scenie zadebiutował w 1959 roku, a w 1963 zdobył rozgłos dzięki roli na Broadwayu w sztuce Neila Simona „Barefoot in the Park”.
Wkrótce przeniósł się do telewizji, pojawiając się m.in. w produkcjach takich jak „The Twilight Zone” i „Alfred Hitchcock Presents”, a następnie w filmach: od „War Hunt” (1962) przez „Inside Daisy Clover” (1965) i ekranizację „Barefoot in the Park” (1967).
Przełom przyszedł w 1969 roku wraz z „Butch Cassidy and the Sundance Kid”, gdzie zagrał u boku Paula Newmana i na dobre zapisał się w historii kina.
Kariera reżyserska i wkład w kino niezależne
Po sukcesach aktorskich Redford z powodzeniem przeszedł na stanowisko reżysera. Jego pełnometrażowy debiut reżyserski — „Ordinary People” (1980) — zdobył cztery Oscary, w tym za najlepszy film i reżyserię.
Jak sam mówił, reżyseria pozwoliła mu uniknąć zaszufladkowania jako gwiazdy ekranowej i dała nowy język twórczy.
W 1981 roku założył Sundance Institute i festiwal Sundance, który stał się jednym z najważniejszych miejsc dla kina niezależnego w Stanach Zjednoczonych — to tam swe pierwsze kroki stawiały późniejsze hity takie jak „Reservoir Dogs”, „Little Miss Sunshine” czy „Whiplash”.
Nawet po ogłoszeniu planów przejścia na emeryturę w 2018 roku nie zniknął całkowicie z branży: wystąpił w „The Old Man & the Gun”, a w 2019 pojawił się w „Avengers: Endgame”.
Osiągnięcia, rodzina i spuścizna
Redford pozostawia po sobie dorobek nagradzany i powszechnie doceniany — od Oscara dla najlepszego reżysera po Prezydencką Medal of Freedom w 2016 roku.
Był dwukrotnie żonaty i miał czworo dzieci. W 2020 roku przeżył ogromną stratę — śmierć syna Jamesa, reżysera i działacza, który zmarł w wieku 58 lat po walce z rakiem.
Mimo światowej sławy konsekwentnie chronił życie prywatne, spędzając ostatnie lata z dala od fleszy i intensywnego zainteresowania mediów.
Reakcje i pamięć fanów
Na całym świecie fani i twórcy filmowi żegnają jedną z ikon kina. W mediach społecznościowych pojawiają się liczne wspomnienia od aktorów i debiutujących reżyserów, którzy przypisują festiwalowi Sundance duże znaczenie dla swoich karier.
Wielu znalazło pocieszenie w tym, że Redford odszedł spokojnie — w górach, otoczony bliskimi.
Polub nas →
