Zorza polarna to jedno z najbardziej magicznych zjawisk, jakie można zobaczyć. To naturalne widowisko, a obserwacja zawsze wydaje się niemal nadprzyrodzona. Aktywność zorzy występuje przez cały rok, ale w rejonach nordyckich widoczna jest jedynie w ciemniejszych miesiącach. W Kuusamo sezon zorzy zwykle trwa od końca sierpnia do początku kwietnia, w najlepszym wypadku.
Korona bezpośrednio nad głową
Gdy zorza rozkręca się nad tobą i tworzy koronę, to zapiera dech w piersiach. Widoczne jest, jak struktura świetlna szybko rośnie i porusza się, pokazując kolory od żółto-zielonego po czerwony i magentę. Niekiedy pojawiają się też błękity i fiolety — trudno je dostrzec gołym okiem, ale aparat złapie je znacznie łatwiej.
Co to jest zorza polarna?
Zorza polarna (aurora borealis) to świetlne zjawisko powstające, gdy naładowane cząstki ze Słońca zderzają się z gazami w ziemskiej atmosferze. Różne kolory pojawiają się na różnych wysokościach — najczęściej obserwuje się zieleń, czerwień, fiolet i niebieski.
Intensywność i częstotliwość zorzy zmieniają się z roku na rok. Obecnie znajdujemy się w jednym z silniejszych okresów aktywności słonecznej od dekad — jesteśmy w fazie maksimum, co znacząco zwiększa szanse na widowiskowe pokazy.
Czekanie na zimnym powietrzu
Obserwacja zorzy często oznacza stanie na mrozie, cierpliwe wyczekiwanie i baczne obserwowanie nieba — nie zawsze jest to komfortowe. Kiedy jednak pojawią się światła, cały dyskomfort znika. Czasami czeka się godziny, nawet jeśli potrafi się odczytywać prognozy auroralne i oszacować prawdopodobny czas wystąpienia.
W kolejnych zdjęciach pokażę, jakie rodzaje zórz można zobaczyć, kiedy najlepiej ich szukać i jak warunki wpływają na widoczność.
Camping i noc pod gwiazdami
Różnorodność barw
Riisitunturi — klasyczne zimowe miejsce
Wśród drzew w Parku Narodowym Riisitunturi znajduje się jedno z najbardziej rozpoznawalnych miejsc do fotografowania zorzy zimą. Na zdjęciach widoczny jest półksiężyc, który delikatnie oświetla drzewa, a zorze pozostają wyraźne. Wybierając się tam, pamiętaj o nieco dłuższym marszu — weź ciepłe ubrania i coś gorącego do picia, by oczekiwanie było przyjemniejsze.
Reklama
Norweska linia brzegowa
Wzdłuż norweskiego wybrzeża zorza często tańczy nad otwartym morzem przez całą zimę. Ośnieżone góry tworzą niezwykły kontrast z niebem i wodą. W północnej Norwegii, dzięki dużej szerokości geograficznej, łatwiej o duże i spektakularne zorze — w aktywnym roku na czystej nocy brak zórz jest raczej rzadkością.
Czynniki decydujące o widoczności
Najważniejsze są ciemność i bezchmurne niebo. Jeśli te warunki się spełnią, a znajdujesz się na północy — np. w Finlandii, Szwecji lub Norwegii — masz doskonałe szanse zobaczyć zorzę niemal każdej nocy, zwłaszcza w latach zwiększonej aktywności słonecznej.
W latach maksimum słonecznego zory pojawiają się często, a lokalne media społecznościowe wypełniają się zdjęciami i filmami zrobionymi telefonami i aparatami.
Księżyc a intensywność zorzy
Księżyc oświetlający zaśnieżone drzewa tworzy piękny widok, ale jednocześnie może osłabić postrzeganą intensywność zorzy. Zorza nadal będzie widoczna, lecz jej barwy mogą wydać się nieco łagodniejsze przy silnym świetle księżyca.
Smartfony i nagrywanie
Nowoczesne aparaty w smartfonach potrafią dziś rejestrować zorzę nie tylko na zdjęciach, lecz czasem i wideo — szczególnie gdy zorza jest intensywna, a do tego pojawi się odrobina światła księżyca.
Jeśli marzysz o zobaczeniu zorzy, to obecne lata są wyjątkowo sprzyjające. Planowanie podróży na północ warto rozważyć na dłuższy pobyt — minimum tydzień, a najlepiej dwa tygodnie — by zwiększyć szanse na czystą noc i przeżycie tego spektaklu.
Podwójna zorza jesienią
Jesienią, zanim zamarzną jeziora, można spotkać tzw. „podwójną zorzę” — spokojna tafla wody odbija światła, tworząc lustrzane odbicie. To krótkie, ale niezwykle urokliwe okno sezonu. Listopad bywa w Nordyku szary i chłodny, ale oferuje też wiele możliwości dzięki czystym nocom, odbiciom zorzy i przejrzystym dniom.
Miejsca z szerokim widokiem na niebo
Wybierając lokalizację do obserwacji, warto postawić na miejsca z jak najszerszym widokiem nieba. Tego typu otwarte przestrzenie znajdziesz m.in. w północnej Finlandii, na przykład w Nuorgam, gdzie niewysokie góry i rozległe tereny pozwalają oglądać zorzę niemal w pełnym, 360-stopniowym obrocie.
Więcej zdjęć: Riisitunturi i Ruka
Reklama
Zorza polarna to jedno z najbardziej magicznych zjawisk, jakie można zobaczyć. To naturalne widowisko, a obserwacja zawsze wydaje się niemal nadprzyrodzona. Aktywność zorzy występuje przez cały rok, ale w rejonach nordyckich widoczna jest jedynie w ciemniejszych miesiącach. W Kuusamo sezon zorzy zwykle trwa od końca sierpnia do początku kwietnia, w najlepszym wypadku.
Korona bezpośrednio nad głową
Gdy zorza rozkręca się nad tobą i tworzy koronę, to zapiera dech w piersiach. Widoczne jest, jak struktura świetlna szybko rośnie i porusza się, pokazując kolory od żółto-zielonego po czerwony i magentę. Niekiedy pojawiają się też błękity i fiolety — trudno je dostrzec gołym okiem, ale aparat złapie je znacznie łatwiej.
Co to jest zorza polarna?
Zorza polarna (aurora borealis) to świetlne zjawisko powstające, gdy naładowane cząstki ze Słońca zderzają się z gazami w ziemskiej atmosferze. Różne kolory pojawiają się na różnych wysokościach — najczęściej obserwuje się zieleń, czerwień, fiolet i niebieski.
Intensywność i częstotliwość zorzy zmieniają się z roku na rok. Obecnie znajdujemy się w jednym z silniejszych okresów aktywności słonecznej od dekad — jesteśmy w fazie maksimum, co znacząco zwiększa szanse na widowiskowe pokazy.
Czekanie na zimnym powietrzu
Obserwacja zorzy często oznacza stanie na mrozie, cierpliwe wyczekiwanie i baczne obserwowanie nieba — nie zawsze jest to komfortowe. Kiedy jednak pojawią się światła, cały dyskomfort znika. Czasami czeka się godziny, nawet jeśli potrafi się odczytywać prognozy auroralne i oszacować prawdopodobny czas wystąpienia.
W kolejnych zdjęciach pokażę, jakie rodzaje zórz można zobaczyć, kiedy najlepiej ich szukać i jak warunki wpływają na widoczność.
Camping i noc pod gwiazdami
Różnorodność barw
Riisitunturi — klasyczne zimowe miejsce
Wśród drzew w Parku Narodowym Riisitunturi znajduje się jedno z najbardziej rozpoznawalnych miejsc do fotografowania zorzy zimą. Na zdjęciach widoczny jest półksiężyc, który delikatnie oświetla drzewa, a zorze pozostają wyraźne. Wybierając się tam, pamiętaj o nieco dłuższym marszu — weź ciepłe ubrania i coś gorącego do picia, by oczekiwanie było przyjemniejsze.
Norweska linia brzegowa
Wzdłuż norweskiego wybrzeża zorza często tańczy nad otwartym morzem przez całą zimę. Ośnieżone góry tworzą niezwykły kontrast z niebem i wodą. W północnej Norwegii, dzięki dużej szerokości geograficznej, łatwiej o duże i spektakularne zorze — w aktywnym roku na czystej nocy brak zórz jest raczej rzadkością.
Czynniki decydujące o widoczności
Najważniejsze są ciemność i bezchmurne niebo. Jeśli te warunki się spełnią, a znajdujesz się na północy — np. w Finlandii, Szwecji lub Norwegii — masz doskonałe szanse zobaczyć zorzę niemal każdej nocy, zwłaszcza w latach zwiększonej aktywności słonecznej.
W latach maksimum słonecznego zory pojawiają się często, a lokalne media społecznościowe wypełniają się zdjęciami i filmami zrobionymi telefonami i aparatami.
Księżyc a intensywność zorzy
Księżyc oświetlający zaśnieżone drzewa tworzy piękny widok, ale jednocześnie może osłabić postrzeganą intensywność zorzy. Zorza nadal będzie widoczna, lecz jej barwy mogą wydać się nieco łagodniejsze przy silnym świetle księżyca.
Smartfony i nagrywanie
Nowoczesne aparaty w smartfonach potrafią dziś rejestrować zorzę nie tylko na zdjęciach, lecz czasem i wideo — szczególnie gdy zorza jest intensywna, a do tego pojawi się odrobina światła księżyca.
Jeśli marzysz o zobaczeniu zorzy, to obecne lata są wyjątkowo sprzyjające. Planowanie podróży na północ warto rozważyć na dłuższy pobyt — minimum tydzień, a najlepiej dwa tygodnie — by zwiększyć szanse na czystą noc i przeżycie tego spektaklu.
Podwójna zorza jesienią
Jesienią, zanim zamarzną jeziora, można spotkać tzw. „podwójną zorzę” — spokojna tafla wody odbija światła, tworząc lustrzane odbicie. To krótkie, ale niezwykle urokliwe okno sezonu. Listopad bywa w Nordyku szary i chłodny, ale oferuje też wiele możliwości dzięki czystym nocom, odbiciom zorzy i przejrzystym dniom.
Miejsca z szerokim widokiem na niebo
Wybierając lokalizację do obserwacji, warto postawić na miejsca z jak najszerszym widokiem nieba. Tego typu otwarte przestrzenie znajdziesz m.in. w północnej Finlandii, na przykład w Nuorgam, gdzie niewysokie góry i rozległe tereny pozwalają oglądać zorzę niemal w pełnym, 360-stopniowym obrocie.
Więcej zdjęć: Riisitunturi i Ruka
Polub nas →
