Wstęp
Niewielu ma okazję sfotografować hipopotamy, hieny czy krokodyle z tak bliska. Suren Manvelyan zdołał jednak podejść do nich na tyle, by uchwycić niewiarygodnie szczegółowe zbliżenia ich oczu.
Niektóre z tych makrofotografii przypominają krajobrazy odległych, jeszcze nieodkrytych planet, inne wydają się portalem do innego wymiaru. Wszystkie jednak pokazują, że oczy są prawdziwymi oknami do wnętrza — oglądając je, można poczuć coś głębokiego, jakbyśmy odsłaniali intymne sekrety.
Lama
Husky
Alaskan Malamute
Płomykówka (sowa uszata)
Koń
Reklama
Krokodyl Nylus
Gekon Tokaj
Oko skorpeny
Ara żółto-niebieska
Ryba jeż
Hipopotam
Stingray (porażnica)
Żuraw
Szynszyla
Szympans
Anolis (jaszczurka)
Gekon Eublepharis
Kot
Czarny królik
Fenek (lis pustynny)
Niebieski rak
Skalar (ryba)
Drugi husky
Ormiański muflon
Ławica ryb – zebra koralowa
Boa ogrodowa / pyton
Pyton tygrysi (nie albinos)
Kot syjamski
Łania Davida (jeleń Davida)
O pracy autora nad serią
Manvelyan powiedział, że pomysł na tę serię narodził się po zakończeniu projektu poświęconego oku ludzkiego. Dzięki tamtemu doświadczeniu znacznie poprawił umiejętność fotografowania oczu w różnych warunkach i postanowił przenieść technikę na świat zwierząt.
Fotografował wszędzie tam, gdzie tylko mógł — we własnym ogródku, w ogrodach zoologicznych, oceanariach i innych miejscach. Czasem właściciele zwierząt kontaktowali się z nim, prosząc o zrobienie zdjęć oczu ich pupili.
Bycie tak blisko zwierząt to osobne wyzwanie. Przykładowo, spędził godzinę w klatce z lamą, by przyzwyczaić ją do swojej obecności i móc uzyskać idealne zbliżenie. Zaznaczył przy tym, że wszystkie uwiecznione zwierzęta były żywe i nikt nie ucierpiał podczas sesji.
Manvelyan nie ujawniał szczegółów technicznych ustawień — pracował nad nimi długo, dopracowując każdy element — ale przyznał, że najciekawszym odkryciem było uświadomienie sobie, jak bardzo podobna jest budowa oka u większości ludzi, niezależnie od wieku czy koloru skóry.
Reklama
Wstęp
Niewielu ma okazję sfotografować hipopotamy, hieny czy krokodyle z tak bliska. Suren Manvelyan zdołał jednak podejść do nich na tyle, by uchwycić niewiarygodnie szczegółowe zbliżenia ich oczu.
Niektóre z tych makrofotografii przypominają krajobrazy odległych, jeszcze nieodkrytych planet, inne wydają się portalem do innego wymiaru. Wszystkie jednak pokazują, że oczy są prawdziwymi oknami do wnętrza — oglądając je, można poczuć coś głębokiego, jakbyśmy odsłaniali intymne sekrety.
Lama
Husky
Alaskan Malamute
Płomykówka (sowa uszata)
Koń
Krokodyl Nylus
Gekon Tokaj
Oko skorpeny
Ara żółto-niebieska
Ryba jeż
Hipopotam
Stingray (porażnica)
Żuraw
Szynszyla
Szympans
Anolis (jaszczurka)
Gekon Eublepharis
Kot
Czarny królik
Fenek (lis pustynny)
Niebieski rak
Skalar (ryba)
Drugi husky
Ormiański muflon
Ławica ryb – zebra koralowa
Boa ogrodowa / pyton
Pyton tygrysi (nie albinos)
Kot syjamski
Łania Davida (jeleń Davida)
O pracy autora nad serią
Manvelyan powiedział, że pomysł na tę serię narodził się po zakończeniu projektu poświęconego oku ludzkiego. Dzięki tamtemu doświadczeniu znacznie poprawił umiejętność fotografowania oczu w różnych warunkach i postanowił przenieść technikę na świat zwierząt.
Fotografował wszędzie tam, gdzie tylko mógł — we własnym ogródku, w ogrodach zoologicznych, oceanariach i innych miejscach. Czasem właściciele zwierząt kontaktowali się z nim, prosząc o zrobienie zdjęć oczu ich pupili.
Bycie tak blisko zwierząt to osobne wyzwanie. Przykładowo, spędził godzinę w klatce z lamą, by przyzwyczaić ją do swojej obecności i móc uzyskać idealne zbliżenie. Zaznaczył przy tym, że wszystkie uwiecznione zwierzęta były żywe i nikt nie ucierpiał podczas sesji.
Manvelyan nie ujawniał szczegółów technicznych ustawień — pracował nad nimi długo, dopracowując każdy element — ale przyznał, że najciekawszym odkryciem było uświadomienie sobie, jak bardzo podobna jest budowa oka u większości ludzi, niezależnie od wieku czy koloru skóry.
Polub nas →
